Mijn open brief aan Nederland, Europa en de rest van de wereld.

Lief Nederland, lief Europa, lieve Wereld,

M’n hart breekt als ik deze video bekijk. Laten we, alsjeblieft… alsjeblieft, wat liever voor elkaar zijn. Door ons verdeeld op te stellen en te praten over ‘wij’ en zij’, te schelden en niet het gesprek te willen aangaan komen we geen stap verder. Kinderen en jongeren zijn onze toekomst, en waar zij dan vandaan komen maakt werkelijk geen bal uit. Het gros van de vluchtelingen en asielzoekers doet dat uit veiligheid of economische zekerheid (echt waar), ouders die hun kinderen een betere toekomst gunnen dan wat zij en hun thuisland nu te bieden heeft. Daar moeten zij voor geprezen worden, niet verafschuwd.

Het is niet meer dan normaal dat zij eerst moeite hebben met zich aanpassen hier, kijk waar ze vandaan komen.. Uit wat voor situatie. Vergeet ook niet dat heel veel vluchtelingen niet kunnen wachten tot ze weer terug mogen, dat zodra het veilig is zij weer terug zullen keren naar hun ‘thuis’. Vergeet niet dat nog niet zo heel lang geleden ook wij, Nederlanders, massaal moesten vluchten. Dat ouders hun kinderen lieten onderduiken of onderkomen bij wildvreemden. Wij werden opgevangen, geholpen.. waarbij men zichzelf en hun gezin soms in gevaar brachten. En waarom? Om het het juiste was om te doen.

Ik heb altijd geleerd in geschiedenisboeken dat Nederland.. míjn Nederland.. het land van vrijheid was. Vrijheid van geloof. Vrijheid van geaardheid. Vrijheid van meningsuiting. Al eeuwen nemen wij, dat kleine kikkerlandje in midden Europa, vluchtelingen op omdat zij in hun eigen land niet vrij of veilig zijn. Met open armen. Al in de 16e eeuw stond Nederland bekend als een tolerant land… nog voordat het woord ‘tolerant’ ook maar bestond. Vluchtelingen kregen banen, konden zich aansluiten bij grote bedrijven, waren door hun kennis van de andere werelddelen zelfs als aanwinsten gezien. Velen van u zullen voorouders hebben die als vluchteling naar Nederland is gekomen.

Elke dag probeer ik mijn leerlingen, van allerlei nationaliteiten, voor te bereiden op de 21e eeuw. Door mijn vak geschiedenis vertel ik ze de verhalen die mij ook ooit verteld zijn. Over hoe Nederland een voorbeeldfunctie kreeg en hield door de eeuwen heen betreffende vrijheid. Waarom is er dan nu zoveel haat? Om die rotte appels die er tussen zitten? Die uitgebreid in de media worden besproken? Elke keer weer? “Het zal wel een moslim/Marrokaan/Turk/etc. zijn.” En onze rotte appels dan? Want ook die zijn er genoeg. Zijn wij daarom een minder land? Een minder volk? Minderwaardig? En de andere religies? Het christendom? Het jodendom? Het boeddhisme? Blader de geschiedenisboeken eens door. Elke groep heeft zich wel ooit wel schuldig gemaakt aan praktijken waar ze niet met trots op terug kijken. En dan gaat het altijd nog om een deel van die groep. Een klein, heel klein deel. En nee… daarom is die gehele groep niet minderwaardig.

Dus nogmaals. Laten we wat liever voor elkaar zijn. Het gesprek aangaan. We zullen het niet altijd eens zijn. We zullen het misschien ook niet eens worden. Maar we kunnen elkaar altijd in zijn of haar waarde laten. Dat is het mooie van Nederland. Wij kunnen dat gesprek aangaan, dat deden we honderden jaren geleden al. En misschien.. heel misschien wordt Nederland/Europa/de wereld daar wel ietsjes mooier van.

Lieve kinderen in deze video. Het spijt mij dat jullie deze nare woorden woorden hebben gehoord. Dat mensen jullie pijn gedaan hebben met deze woorden. Het spijt mij dat wij jullie niet in de veilige, fijne situatie kunnen brengen die je verdient als je opgroeit. Maar wauw, wat hebben jullie samen een prachtige video gemaakt. Het heeft mij geraakt en ik denk velen met mij. In fantastisch goed Nederlands. Ik ken jullie niet. Jullie kennen mij niet. Maar ik ben trots op jullie. Echt waar. Ik hoop dat jullie boven deze woorden kunnen staan, er sterker van worden en alle mensen die zo naar tegen jullie deden laten zien wat jullie waard zijn. Want jullie zijn goud waard. Ga zo door. Ik wens jullie het allerbeste.

Groet,

Marije Veentjer